Na de geboorte van haar oudste ontwikkelde Kelly van der Helm allerlei klachten. Er werd aan een burn-out gedacht, maar Kelly wist diep van binnen dat het dát niet was. Dat het een vervroegde overgang bleek te zijn, kon de 30-jarige jonge moeder toen nog niet vermoeden.

POI

We spreken van een vervroegde overgang – ook wel POI (primaire ovariële insufficiëntie) genoemd – wanneer je menstruatie voor je 40^e jaar stopt. ‘Nadat ik mijn spiraal had laten verwijderen – die had ik tot mijn 26^e gehad en daardoor was ik jarenlang niet ongesteld geweest – kwam mijn menstruatie maar niet op gang. Ik had verder geen klachten, maar toch ben ik na een jaar maar eens naar de huisarts gegaan. Onderzoek wees uit dat mijn voorraad eicellen laag was. Ik kreeg te horen dat er een mogelijkheid was dat ik vroeg in de overgang zou komen en het advies om een eventuele kinderwens niet te lang uit te stellen’, weet Kelly nog precies. ‘Met een kinderwens was ik toen nog helemaal niet bezig. En de menstruatie kwam na ruim een jaar ook spontaan op gang, dus eigenlijk heb ik er daarna niet meer aan gedacht.’

Verklaarbare klachten

Een paar jaar later begonnen Kelly en haar partner toch naar een kindje te verlangen. Na een jaar waren ze zwanger. Na de geboorte van hun oudste begon Kelly verschillende klachten te ontwikkelen. ‘Ik had allerlei angsten. Doordat ik veel krachtverlies in mijn armen en handen had, was ik doodsbang dat ik mijn zoontje zou laten vallen. Ik verdroeg ineens mijn contactlenzen niet meer. Ik had continu een opgejaagd gevoel, werd vreselijk vergeetachtig en kwam soms niet uit mijn woorden. Ook had ik last van ongewild urineverlies. Dat koppelde ik allemaal aan het feit dat ik net moeder was geworden. En ik was misschien wel te vroeg weer aan het werk gegaan.’

Burn-out of niet?

‘Vanuit mijn werk werd op een burn-out aangestuurd. Al voelde ik diep van binnen dat het dát niet was, toch ging ik daar niet tegen in. Ik voelde me niet goed en wilde gewoon rust. Ik had alle energie en focus nodig voor mijn gezin en daardoor heb ik drie maanden thuis gezeten. Drie maanden waarin ik vreselijk angstig was en mijzelf niet herkende.’ Een nieuwe huisarts opperde dat het, mede vanwege het feit dat Kelly tijdens de zwangerschap nergens last van had gehad, weleens iets hormonaals kon zijn in plaats van een burn-out. ‘Maar aan een tweede kind durfde ik niet eens te denken. Ik was nu al geen energieke moeder. Een tweede kindje erbij kon ik helemaal niet aan. Toen stelde mijn huisarts voor dat ik aan de pil zou gaan. Daarmee zouden mijn klachten zich ook moeten stabiliseren.’

Keuzes

‘Ik heb de pil gehaald, maar moest ik hem wel nemen? Of moest ik op de conclusie van huisarts vertrouwen en proberen zwanger te worden? We hebben de gok genomen en twee maanden later was ik zwanger en inderdaad: al mijn klachten verdwenen. Maar vier maanden na de geboorte van ons dochtertje begonnen ze weer’, klinkt het zacht. ‘Het was dus duidelijk dat het hormonaal was. Er werd bloed geprikt waaruit bleek dat mijn voorraad eicellen nihil was. Het was echt een wonder dat ik voor de tweede keer zwanger was geworden. Op dat moment moesten we meteen een keuze maken. Wilden we nog een derde kind? Dan zou ik gelijk een traject in gaan om de laatste eicellen te oogsten. Zo niet, dan werd ik doorverwezen naar de POI-afdeling van het Erasmus MC.’

Vervroegde overgang

Daar ging een wereld voor Kelly open. ‘Ik wist helemaal niet dat de klachten die ik had bij de overgang horen. Ik kreeg diverse intakegesprekken en een DEXA-scan om mijn botdichtheid te meten, want door een vervroegde overgang is het risico op osteoporose groter. Ook had ik ineens een grotere kans op hart- en vaatziekten. Er werd me uitgelegd dat ik tot mijn 51^e jaar hormoonpreparaten moest gebruiken. Daar ben ik mee gestart en drie dagen later was die wolk al uit mijn hoofd en begon ik me weer mezelf te voelen. Na zes maanden kon ik mijn lenzen weer in. En het duurde ongeveer een jaar voordat ook het krachtverlies en urineverlies verdwenen waren.’

Buiten de boot

Kelly prijst zich gelukkig dat ze zoveel steun en begrip van haar omgeving krijgt. ‘Mijn vriendinnen zijn echt geweldig. Ze hebben me altijd gesteund. Maar toch voel ik me soms een beetje buiten de boot vallen. Ik ben een vrouw in de overgang. Een vrouw met jonge kinderen die gewoon om zes uur moeten eten of de fles moeten hebben. En juist in die fase had ik heftige opvliegers. Dan zat ik huilend op de grond in de keuken. Als ik op fora ging kijken, las ik allemaal verhalen van oudere dames die schreven hoe fijn het was dat hun kinderen al in de puberleeftijd waren en op zo’n moment zelf wel even een tosti konden maken. Op fora van vrouwen met een vervroegde overgang las ik vooral over hun onvervulde kinderwens. Ik hoorde niet bij die eerste groep, maar eigenlijk ook niet bij de tweede.’

Met ervaring

Het is nu drie jaar geleden dat de inmiddels 36-jarige verpleegkundige de diagnose POI kreeg. ‘Ondanks de medicijnen blijft het wel continu zoeken naar de balans. Vooral in heel drukke of stressvolle periodes. Alles wat er de afgelopen jaren is gebeurd, heeft me ertoe doen besluiten om zelf de opleiding tot Overgangsconsulent te gaan volgen. Tijdens mijn opleiding liep ik stage bij Mi-Elle Overgangsconsulente. Ik startte als ervaringsdeskundige en verpleegkundige, maar inmiddels ben ik geslaagd en mag ik mezelf verpleegkundig overgangsconsulent noemen. Met ervaring.’

Ambitie

‘Ik ben in januari 2024 mijn eigen praktijk gestart: Vie Vrouw overgangsconsulente’, vertelt Kelly enthousiast. ‘Dat doe ik eerst nog gewoon naast mijn werk als verpleegkundig coördinator dagbehandeling jeugdzorg, maar misschien dat ik het meer ga uitbreiden als mijn dochter naar de basisschool gaat. Ook heb ik de ambitie om een platform op te zetten voor vrouwen zoals ik zelf: met kinderen in de basisschoolleeftijd en die zijn geconfronteerd met een vervroegde overgang.’

Daadkrachtiger

‘Ik voel me nu goed. Ik voel me weer mezelf. Of nee: eigenlijk ben ik zelfs wat daadkrachtiger geworden. Dat is het positieve van de overgang’, lacht Kelly opgewekt. Ik durf beter voor mezelf te kiezen. Dat heeft de overgang mij ook gebracht. Eerst moet je goed voor jezelf zorgen, voordat je iets voor een ander kunt betekenen.’

Meer weten?

Wil jij meer weten over POI? Luister dan eens naar een podcast over dit onderwerp of neem contact met Mi-Elle Overgangsconsulente op.